به گزارش خبرنگار پایگاه خبری دهاقانیها از واحد دهاقان، مریم محمودی، مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی این واحد دانشگاهی در ویژه برنامه بزرگداشت حافظ گفت: در عصر دود و ماشین، در عصر جنگ‌های نرم و جنگ‌های سخت، در روزهایی که خبرهای ناخوشایند بیشتر از خبرهای خوشایند به گوش می‌رسد، در روزهایی که غم در تمام جهان سایه افکنده، تنها و تنها، شعر حافظ است که خواندنش باعث آرامشی بس عمیق می‌شود.
او ادامه داد: حافظ شاعریست متعلق به تمامی اعصار، حافظ در قرن هشتم می‌زیست، ولی امروزه، حرف حافظ، حرف دل همه ماست. حافظ، بیانگر وجدان بیدار هر انسانی است، همه ما از خواندن اشعار و غزلیات او درس زندگی می‌گیریم، ظاهرا حافظ، نیک می‌دانست که شاعریست برای همه روزگاران.
محمودی ضمن اشاره به محتوای شعر و غرلیات لسان‌الغیب افزود: به واقع چکیده و عصاره حرف حافظ، چیزی جز عشق و محبت نیست و در دیوان او نیز، چیزی به جز عشق، دوستی و محبت به چشم نمی‌خورد.
عضو هیأت علمی واحد دهاقان با اشاره به وجه ممیزه انسان و دیگر موجودات، اظهار داشت: عشق، وجه ممیز انسان و سایر موجودات است، عشق است که به انسان، انسانیت می‌بخشد، در جهان امروز، عشق ورزیدن دارای اهمیت مضاعفی شده است، مایه و چیستی شعر حافظ نیز، عشق ورزیدن است. اما عشق در شعر حافظ، عشق واقعی است و با عشق ظاهری، تفاوت بسیار عمده‌ای دارد. عشق در شعر حافظ به معنای پاک‌بازی، خود را ندیدن، رها شدن از خودخواهی است و به همین دلیل راه عشق، راه پرخطری است که در آن باید برای رسیدن به معشوق، از جان شیرین گذشت.
محمودی در پایان خاطرنشان کرد: عشق، همیشه در تقابل با عقل قرار دارد، عقل، عشق را نمی‌فهمد و نمی‌تواند آنچه را که در عالم عشق است، درک کند. مقصود از هستی و آفرینش، عشق ورزیدن در جهان است و اگر غیر از این باشد انسان به کمال انسانیت نخواهد رسید. عشق انسان را از خودخواهی به دیگرخواهی و سپس به معبود واقعی و خداوند می‌رساند که باعث پیشرفت و رشد و نمو اخلاقیات خواهد شد.
